Προυσσός. Μάλλον αυτό το όνομα το έχετε ξανακούσει λόγω του φημισμένου μοναστηριού "Παναγιά η Προυσιώτισσα". Ανεξάρτητα από την πίστη του καθενός, το μέρος επιβάλλεται να επισκεφτείτε λόγω της απαράμιλλης φυσικής του ομορφιάς. Η διαδρομή ως εδώ είναι ανεπανάληπτη. Διασχίζετε οσυσιαστικά ένα φαράγγι. Η εικόνα του ποταμιού και των πλατανιών εναλλάσσεται με το πυκνό ελατοδάσος σχηματίζοντας ένα τοπίο αλπικό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι για πολλούς η Ευρυτανία είναι η "μικρή Ελβετία". Όσοι λατρεύουν τις μικρές εξερευνήσεις και την περιπέτεια θα βρουν ατην ευρύτερη περιοχή πολλούς λόφους και βράχους στους οποίους μπορούν να σκαρφαλώσουν για να απολαύσουν από ψηλά τη θέα. Και για του λόγου το αληθές:

Γαύρος. Ένα από τα πολλά γραφικά χωριά που θα συναντήσετε στο δρόμο σας. Αν και μικρό διατηρεί τον παραδοσιακό του χαρακτήρα και είναι ιδανική στάση για φαγητό, καφέ και αγορά τοπικών προϊόντων.

Μεγάλο Χωριό. Ο παράδεισός μου. 

Απλά το λάτρεψα για κάποιο λόγο. Φυσικά λόγοι για να αγαπήσετε κι εσείς αυτό το μέρος υπάρχουν πολλοί: τα σπιτάκια με την παραδοσιακή τους αρχιτεκτονική (πολλά από τα οποία παρατήρησα πως ανακαινίζονται και πολύ χάρηκα ως μηχανικός αν μη τι άλλο), οι ευγενικές φυσιογνωμίες των ανθρώπων που σε χαιρετούν χωρίς να σε γνωρίζουν, το βουνό. 

Μην παραλείψετε για κανένα λόγο να κάνετε τη βόλτα μέχρι το Κεφαλόβρυσο: στην είσοδο του χωριού ξεκινάει το μονοπάτι μέσα στο δάσος. Η διαδρομή είναι σύντομη, αλλά πανέμορφη ανάμεσα σε γεφυράκια και δέντρα και νερά.

Ένας ακόμα σταθμός στο Μεγάλο Χωριό είναι το Λαογραφικό μουσείο που επιβάλλεται να επισκεφτείτε. Σοβαρολογώ! Μολονότι αναμένει κάποιος το μουσείο νενός χωριού να είναι μικρό, βαρετό και ίσως ανούσιο, το συγκεριμένο διαψεύδει και τους πιο δύσπιστους. Είναι εντυπωσιακό και αξίζουν πολλά πολλά συγχαρητήρια στους ανθρώπους που δούλεψαν και δουλεύουν ακόμα αυτό το project. Η δουλειά τους και η αγάπη τους για τον τόπο φαίνεται. 3 όροφοι με καλοδιατηρημένα, σπάνια αντικείμενα, δωμάτια με αναπαραστάσεις σπιτιών μιας άλλης εποχής, στολές, εργαλεία που χρησιμοποιούσαν άλλοτε οι ντόπιοι. Νομίζω όμως ότι το highlight είναι η αίθουσα συνεδριάσεων. Στους περιμετρικούς τοίχους υπάρχουν προθήκες με φωτογραφίες και ιστορικά στοιχεία κατοίκων από τις αρχές ήδη του αιώνα καθώς και ντοκουμέντα από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το παλτό, το παγούρι και το ημερολόγιο του στρατιώτη είναι - για μένα τουλάχιστον - συγκλονιστικά εκθέματα που συγκινούν. Η είσοδοςείναι δωρεάν και οι ώρες λειτουργίας 10.30-14.30 Παρασκευή, Σάββατο, Κυρική και αργίες και τον Αύγουστο καθημερινά πρωί - απόγευμα. Η γλυκιά Ντίνα θα σας καλοσωρίσει και θα σας ξεναγήσει στους χώρους του μουσείου.

Από το Μεγάλο Χωριό αγόρασα και παραδοσιακά προϊόντα που θα σας δείξω στο επόμενο post.

Αυτά προς το παρόν. Έχω αφήσει πολλά μέρη που δεν είδα. Λίμνη Κρεμαστών, Φραγγίστα και πολλά πολλά ακόμη. Στο επόμενο ταξίδι λοιπόν!

Φιλάκια.